Eva tenía 4 años recién cumplidos cuando una serie de presuntas negligencias médicas nos la arrebataron. Decimos presuntas porque existe, pendiente de resolución judicial, una querella criminal por homicidio contra dos pediatras de La Coruña, que trabajan en el Hospital Modelo y tienen también sus propias consultas: el Dr. Julio González Yebra-Pimentel y la Dra. Mª del Carmen García Cabanas.

jueves, 15 de marzo de 2012

Feliz Cumpleaños


Hoy, 15 de Marzo, hace 6 años que Eva llegaba a nuestra vida para ofrecernos cuatro maravillosos años que nos han sabido a poco, a muy poco; pero, sin embargo, nos han aportado mucho, muchísimo.

Nos has hecho ver que es posible levantarse todos los días con una sonrisa y no perderla fácilmente, a mostrar tu cariño hacia los seres que quieres sin necesidad de decir te quiero; porque así eras tú, una niña cariñosa, simpática, buena, habladora, inteligente, pero, sobre todo, muy alegre.

Quienes te conocimos y disfrutamos de ti, podemos afirmar que siempre has sido y serás una niña especial, la hija que a cualquier padre le gustaría tener, la hermana que cualquier niño imagina, la mejor compañera de juegos para cualquier amiguito.

Nos sentimos orgullosos de haberte tenido en nuestras vidas, aunque nos habría gustado poder disfrutarte más tiempo. Todos los días nos acordamos de ti, pero hoy, en tu día especial, el de tu cumpleaños, nos acordamos un poquito más. Gracias por habernos dejado un poso tan estupendo y maravilloso.

Siempre en nuestra mente y en nuestro corazón. Evita, te queremos ♥

28 comentarios:

  1. joer, se me pone la carne de gallina. millones de besiños.

    ResponderEliminar
  2. Con los ojos llenos de lágrimas, Aileen tambien tenia a Blancanieves en la tarta de su cuarto cumpleaños. Muchos besos y abrazos siempre, pero especialmente en este dia.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Su Princesa favorita... Un beso también para vosotros.

      Eliminar
  3. Moito animo para toda a familia, que vos queremos como si foses a nosa propia familia xa que compartimos dende hai moitos anos, xa non me lembro pero si fago memoria seria ala polo ano no que salia a Supernintendo jajajja, xa choveu pois cursaba eu creo que 8º EGB no colexio onde hai un par de anos tamen estudiou a nosa amiga Eva,nas mesmas aulas que xa hai mais de 20 anos tamen estudiaba eu mais os meus irmans, dende esa epoca formei parte da vosa familia dun xeito moi prifunda, xa que fixen moi boas migas con Rubén,Patricia, e algo menos con Raul e contigo Paula pola diferencia de idade que de aquela faciase notar mais, ahora xa non tanto ajjajajaaj, dias e noites pasaba eu na casa dos avos de Eva e Noa, xa me lembro mira que durmin veces ali,ata que conocin a Noa e a Eva que mais tarde pasarian a ser as miñas veciñas mais cercanas e mais guapas que tiven nunca, eran como as miñas primas pequenas xa que alguns dias as teño ido buscar a parada de autobus do colegio, sobre todo a Noa, asi que hoxe a pesar de todo o que pasou vou recordar a Eva coma a nena que sempre sonreia a todo o mundo!!!,,,feliz cumpleanos. Pablo Pose

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Pablito, non sei se os nenos che gustaron algunha vez, pero dende logo, tanto a Noa coma a Eva, sempre as tiveches atrás túa. A verdade é que tes feito de todo con elas, dende ir a buscar a Noa ó bus (Eva aínda non iba), columpialas onde ti o fixeras de neno, ata pelar castañas a man para que as comeran crudas, jajaja, ou levar a Evita no colo para cuzala eira... Eu penso coma ti, hai que quedar cos bos recordos e o millor de todos eles: o seu sorriso. Gracias e o cariño é mutuo.

      Eliminar
  4. Como siempre, te leo con el corazón encogido pero a la vez con una enorme sonrisa. Supongo que la felicidad y la sonrisa de Evita son contagiosas.

    Felicidades a todos y cada uno que tuvieron la enorme suerte de que Evita pasase por sus vidas. No hay mejor regalo que el trocito de ella que siempre vivirá en vosotros. Un besazo enorme!!!

    ( Gracias a su mami, a veces tengo la sensación de haberla conocido. Ese también es un gran regalo)

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Gracias por las cariñosas palabras de tu comentario y por apoyarnos día a día. Me encanta saber que la sonrisa de Evita contagia...y es verdad. Un besito.

      Eliminar
  5. mucho ánimo, especialmente en este día que tiene qu resultar muy duro para unos padres!!

    ResponderEliminar
  6. Se me parte el alma...Mucho ánimo a los familiares.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Bueno, en realidad no pretendemos entristecer a nadie, aunque no es para menos... Nos gustaría transmitiros, sobre todo en un día como el de hoy, que Eva es recordada por quienes la conocimos como una niña feliz y que por eso su familia y amigos debemos seguir su ejemplo y tirar hacia adelante porque ni ella ni nadie nos quieren ver tristes. Así que lo intentamos cada día como podemos. Muchas gracias por los ánimos.

      Eliminar
  7. NO TUVE EL PLACER DE CONOCERLA, ES UNA SUERTE A VER DISFRUTADO DE ESA MUÑECA, DE ESE ANGELITO; POR ESO DOBLEMENTE TIENE QUE SER TERRIBLE SU PERDIDA, Y DE ESA MANERA INGRATA.
    LAS QUE SOMOS MADRES IMAGINAMOS, SOLO IMAGINAMOS, EL DOLOR TERRIBLE QUE DEBE SER SOBREVIVIR A UN HIJO.
    EVA ESTA VIVA EN EL CORAZÓN DE MUCHOS, ESPECIALMENTE EL DE SU MAMA, HOY PAULA FELICITARA A SU HIJA POR SU CUMPLEAÑITOS Y UN DIA MAS LE DIRÁ TE QUIERO; YO TAMBIÉN TENGO UNA EVA, MI EVA, Y SU CUMPLE ES MAÑANA, TAMBIEN LE DIRE TE QUIERO, MUCHOS TE QUIEROS, SOMOS MADRES.
    ANIMO PADRES LUCHADORES, ESTAIS ABANDERANDO VUESTRA LUCHA QUE ES LA LUCHA DE MUCHOS PADRES Y MADRES QUE HAN SUFRIDO VUESTRA SITUACION Y OTROS PARA QUE NO LA SUFRAN.
    VENGA VALIENTES, CON AMOR SE GANA TODA BATALLA. SUERTE

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Pues así es, lo peor de todo no ha sido perder a Evita, sino enterarnos de que se pudo haber evitado :-( Eso es terrible y durísimo... Pero vamos a seguir reclamando justicia y difundiendo su caso para que los responsables sean castigados y para intentar que nada similar se repita. Tengo otros dos hijos, de 8 y 1 añito, que son los que más fuerza me dan para seguir adelante. Gracias y achucha a tu Evita cuanto te deje y más que crecen muy rápido ;-)

      Eliminar
  8. eva gonzalez calvo15 de marzo de 2012, 15:18

    Muchos besos y un fuerte abrazo para los 4...y para ti pequeña Evita...tocaya mia..ay donde estes aunq no te conozca formas parte de mi...muchas felicidades pequeña.

    ResponderEliminar
  9. Soy Noelia...Feliz cumpleaños princesita,que soples tus velitas alli en el cielo,con esa enorme sonrisa contagiosa,y celebres tu cumpleaños,como lo deverias celebrar aqui en la tierra,por que aunque tu cuerpo no este aqui,tu alma siempre estara presente,un besito bien fuerte Eva,y feliz, feliz cumpleaños.Paula y familia,un enorme beso,os leo siempre,y estoy orgullosa de la madre corage que eres,Eva estaría orgullosa de ti,piensa que los cuerpos son temporales,pero el alma,el alma es eterna..un beso familia

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Mil gracias, Noelia. Me gusta pensar que Eva se sienta orgullosa de mi... Pero madre corage...Yo creo que hago lo que puedo, ya se sabe que por un hijo lo das todo, pues por ella y porque nadie tenga pasar lo que nos ha sucedido a nosotros, seguiremos adelante. Me halagan tus palabras y me alegra que nos leas. Un beso para ti también.

      Eliminar
    2. No hay que dar las gracias,de una manera o de otra tenemos que hacer algo,y como tu dices para que nadie pase por lo que pasasteis vosotros,os admiro,madre corage si eres,porque como tu dices por un hijo lo das todo,tu vida incluida,pero tu luchas aun habiendo perdido tu princesita,para mi eres una luchadora,siempre os leere,y sobretodo mantenernos informados de todo,un besazo Paula,para ti y la familia.

      Eliminar
  10. Paula,
    Felicidades también a ti, porque tu aportaste la mayor parte para que Evita fuera como era. Los que no hemos tenido la suerte de conocerla personalmente, gracias a ti nos hacemos una idea, ligera eso si, de la gran suerte de haberos encontrado... eso es lo mejor. Aunque haya sido así de breve, tener la ocasión de compartir con una muñequita así...
    Es inevitable que nos emocionemos o nos sintamos tristes cuando vemos que Evita era tan tan especial, perdon es y seguirá siendo tan especial... asi que perdonanos si de vez en cuando te decimos cosas que puedan resultar un poco tristonas... y gracias por la lucha que estás llevando Paula, y por compartir tanto con nosotros, estos desconocidos que te apreciamos y queremos.
    Felicidades de nuevo.
    La mamá de Daniela.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Gracias por todos los halagos que me haces, aunque no sé si me los merezco todos... Es indescriptible el sentimiento tan positivo que gente como tú, que no nos conoce personalmente, nos hace sentir con sus comentarios tan cariñosos. No sabes cuantísima fuerza me dan. Me renováis el ánimo con sólo leer vuestras palabras de aliento en esta lucha que un día empezamos sin saber muy bien cómo acabaría y cómo la sobrellevaríamos. A día de hoy no puedo decir aún cómo terminará, pero sí te aseguro que lo llevamos con muchas ganas y mucha fuerza moral gracias a todos los que no seguís.
      Un abrazo, Esther, y un besito a Daniela (por cierto, precioso nombre).

      Eliminar
  11. Negligencia vuestra.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Pues ya me dirás por qué. No tienes que decir quién eres, pero si consideras que la negligencia fue nuestra, explícate un poco más; si no ¿para que te molestas en entrar en este blog y dejar ese comentario tan polémico?

      Eliminar
  12. Acabo de descubrir vuestro blog. Estoy super emocionada con esta vuestra historia, es muy triste q estando en el siglo XXI tengamos unos servicios sanitarios tan pesimos, mas aun en la sanidad pediatrica.
    Soy madre de una nena de 3 años y me parce q yo no tendria las fuerzas q muestras por y para q se haga justicia.
    Mientras escribo estas palabras se me caen las lagrimas y siento un vacio x q sucedan este tipo de negligencia. Quiero mandaros todo mi apoyo y un millon de besos a toda la familia.
    Mucha mucha suerte en vuestra causa y no decaigas nunca, personalmente como madre me siento muy orgullosa de ti .

    ResponderEliminar
  13. Hola, Natalia.Lo cierto es que es increíble que haya gente tan deshumanizada y torpe dedicándose a la medicina; y Centros Hopitalarios, como el Modelo, tan precarios y tan mal organizados... Nuestro objetivo es doble: hacer justicia por nuestra hija, pero también ofrecer públicamente información que de haberla tenido nosotros en su momento, puede que ahora no estuviésemos escribiendo en este blog... Es duro perder un hijo, durísimo, pero saber que se podía y debía haber evitado... lo hace peor.

    Gracias por ese sentimiento tan bonito y solidario que nos transmites con tu comentario. Orgullo para nosotros es contar con gente que te apoya como lo haces tú y otros tantos.

    Os seguiremos contando cómo va el proceso judicial. Gracias por seguirnos y por tu cariñoso apoyo.

    ResponderEliminar

Deja aquí tu comentario